Bardzo mały, gotycki kościół zalicza się do najstarszych budowli we Wrocławiu. Stanowi on jedyną pozostałość dawnego zamku Piastowskiego. Zbudowany został z cegły, pod koniec XIII wieku. Ze względu na podnoszenie się poziomu gruntu, dolna kondygnacja znajduje się w znacznej mierze pod ziemią. Kościół uległ prawie całkowitemu zniszczeniu w czasie II Wojny Światowej. Odbudowano go dopiero w latach 50-tych.

Barokowy pomnik św. Jana Nepomucena powstał w I połowie XVIII wieku. Znajduje się na placu Kościelnym przed kościołem św. Krzyża. To największy pomnik tego świętego na świecie. Wykonany z piaskowca monument ma około 9,5 metra wysokości. Na cokole umieszczone są sceny z życia św. Jana Nepomucena. Był on spowiednikiem królowej Zofii, żony króla czeskiego Wacława. Władca miał zgładzić świętego za odmowę zdradzenia tajemnicy spowiedzi małżonki. Król kazał go utopić zrzucając z mostu Karola w Pradze.

Jest to jeden z najcenniejszych i najbardziej charakterystycznych zabytków Wrocławia. Zbudowana na przełomie XIII i XIV wieku uchodzi za pierwszy w pełni gotycki kościół na ziemiach polskich. Jej powstanie wiąże się z jubileuszem zjazdu gnieźnieńskiego i założenia biskupstwa we Wrocławiu. Katedra budowana była przez wiele lat, a wcześniej w tym miejscu znajdowały się trzy kościoły romańskie. Wewnątrz zobaczyć można 20 kaplic, między innymi gotycką kaplicę Mariacką, czy barokowe św. Elżbiety i Bożego Ciała. Warto zwrócić również uwagę na zabytkowe nagrobki biskupów wrocławskich oraz prezbiterium. Znajduje się w nim późno gotycki tryptyk: Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny oraz liczne średniowieczne rzeźby.

Jeden z największych i najciekawszych kościołów gotyckich we Wrocławiu. Powstał on w XIV wieku w miejscu wcześniejszej, romańskiej świątyni. Nazwa kościoła pochodzi od zwyczajowego tłumaczenia łacińskiego wezwania Sancta Maria in Arena, gdzie arena oznacza piasek. Po pewnym czasie również wyspę, na której znajduje się świątynia zaczęto nazywać piaskową. Wewnątrz budynku znajduje się między innymi kaplica św. Krzyża – najstarszy barokowy obiekt we Wrocławiu. Warto również zobaczyć ruchomą szopkę. Jest ona otwarta przez cały rok i pełna ozdób, zabawek i skomplikowany mechanizmów.

Jest to jeden z największych ośrodków nauki i kultury w Polsce, mogący pochwalić się niesamowitymi zbiorami bibliotecznymi. Liczą one około 1.700.000 jednostek i pod względem wartości są drugie w kraju po Bibliotece Jagiellońskiej. Wśród nich znajduje się między innymi rękopis „Pana Tadeusza”. Zakład ufundowany został w 1817 roku przez Józefa Maksymiliana Ossolińskiego, wybitnego polskiego badacza literatury i pisarza. Pierwotnie zbiory przechowywane były we Lwowie. Po wojnie przeniesione zostały do Wrocławia, do budynku dawnego klasztoru Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą, gdzie znajdują się do dziś. Na dziedzińcu przed budynkiem znajduje się barokowy ogród – idealne miejsce na krótki odpoczynek i kontemplację.

Restauracja powszechnie uważana za najlepszą pizzerię we Wrocławiu. Czy rzeczywiście? Nie warto dawać wiary innym, bo najlepiej przekonać się na własnej skórze. Wystrój wnętrza utrzymany jest w jasnej kolorystyce, co świetnie pasuje do podawanych tu posiłków. Miejsce jest niestety dosyć małe i w godzinach popołudniowych występują duże kolejki. Jednak warto poczekać. Na pewno nie pożałujesz.

Zabytkowy gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego to jeden z najznamienitszych przykładów baroku we Wrocławiu Jego budowa rozpoczęła się oficjalnie w 1726 roku, na miejscu zlikwidowanego Zamku Cesarskiego.Budynek mieści się wzdłuż Odry, ma 160 m długości i posiada trzy kondygnacje. Zwieńczony jest Wieżą Matematyczną, która dawniej pełniła rolę obserwatorium astronomicznego, a z której dziś roztacza się wspaniały widok na panoramę Odry i jej wyspy (w tym na Ostrów Tumski). Najciekawszym elementem budynku jest jednak jego wnętrze, pełne fresków i zdobień. Na szczególną uwagę zasługuje Aula Leopoldina.

Fontanna w postaci nagiego szermierza stanowi sensacyjną ozdobę Placu Uniwersyteckiego, gdyż wprowadza element frywolności pośród otaczających go budowli. Obiekt wykonany został według projektu berlińskiego profesora ASP – Hugo Lederera. Rzeźba przedstawia młodego człowieka, który przegrał w karty wszystko prócz floretu i jest przestrogą dla wrocławskich studentów, aby nie łączyli alkoholu i hazardu! Niestety, chwilowo nie można podziwiać tej pięknej fontanny, gdyż jest w remoncie.

Aula Leopoldina to najbardziej reprezentacyjna część Uniwersytetu Wrocławskiego. Została wzniesiona w I połowie XVIII wieku razem z całym gmachem głównym uczelni. Swoją nazwę zawdzięcza fundatorowi uniwersytetu, cesarzowi rzymskiemu Leopoldowi I. Już samo wejście do auli, do której prowadzą bogato zdobione dębowe drzwi, zapowiada przepych i piękno, jakie będzie dane nam oglądać w tej sali. Barokowe wnętrze, iluzjonistyczne malarstwo sklepieniowe, liczne rzeźby, freski i sztukaterie mogą wprawić w zachwyt niejednego turystę. Obecnie Aula Leopoldina wykorzystywana jest jako część muzeum uniwersyteckiego oraz miejsce odbywania się uroczystości uczelnianych.

Barokowa aula Uniwersytetu Wrocławskiego. Wraz z Aulą Leopoldina i nieistniejącym już Auditorium Comicum pełniła funkcję reprezentacyjną uczelni. Jest bogato zdobiona, znajdują się w niej rzeźby, a przede wszystkim piękne malowidła. Według początkowych planów miała być większa, jednak w trakcie budowy zawaliły się filary i zdecydowano się na jej zwężenie. Dzięki świetnej akustyce Oratorium Marianum stało się ważną salą muzyczną miasta. Koncertowali w niej m.in. Johannes Brahms czy Ferenc Liszt.

Pierwsze wzmianki o wrocławskich sukiennicach pojawiają się w XIII-wiecznych zapiskach. Niestety na początku XIX wieku zlikwidowano ten średniowieczny zespół budynków, który znajdował się w miejscu dzisiejszej ulicy Sukiennice. Był to jeden z trzech wrocławskich domów kupieckich, który stracił na znaczeniu w wyniku zniesienia w Prusach przywilejów handlowych. Wtedy właśnie kupcy postanowili wybudować w tym miejscu budynki mieszkalne.

Jeden z najlepiej zachowanych i najstarszych historycznych ratuszy w Polsce. Powstawał on w kilku etapach na przestrzeni około 250 lat, a jego pierwsza część została zbudowana pod koniec XII wieku. To jeden z najbardziej znanych i najchętniej odwiedzanych zabytków architektonicznych Wrocławia. Warto zajrzeć do środka budynku, w którym znajduje się przede wszystkim Muzeum Sztuki Mieszczańskiej, jeden z oddziałów Muzeum Miejskiego Wrocławia.

Pręgierz zbudowany przed Ratuszem, w którym znajdowały się sale sądowe, był miejscem wykonywania kar nałożonych na mieszkańców. Obecnie dziesięciometrowy słup wykonany z piaskowca to wierna replika pręgierza, który stał na Rynku od 1492 roku. Na jego szczycie umieszczono postać kata z mieczem i pękiem rózg. Ostatnia publiczna egzekucja odbyła się tu w XVIII wieku. Teraz okolice pręgierza to popularny punkt orientacyjny na mapie Wrocławia i częste miejsce spotkań.

Najstarsza, średniowieczna restauracja w Europie. Swoją działalność rozpoczęła już w XIII wieku. Znajduje się na Rynku w piwnicach Starego Ratusza. Nazwę wywodzi od miasta Świdnicy, skąd pierwotnie sprowadzano do niej jęczmienne piwo. Dawniej piwa warzone poza Wrocławiem wolno było podawać tylko w piwnicach ratuszowych pod kontrolą rady miasta. Kiedyś zakazane były tu gry w karty, palenie tytoniu i przeklinanie. Jest to obowiązkowy przystanek dla każdego turysty już od setek lat.