Pełna nazwa tego budynku to Centrum Studiów Zaawansowanych Technik Informacyjnych i Komunikacyjnych Technopolis I. Zaprojektowany został przez Wojciecha Jarząbka. Na 5 kondygnacjach znajdują się sale dydaktyczne, laboratoria i pokoje pracowników naukowych uczelni. Przed Technopolis znajduje się czarna bryła, w której znajduje się ukryta komora akustyczna.

Otwarte Muzeum Odry zostało zorganizowane przez Fundację Otwartego Muzeum Techniki. Jego zadaniem jest ochrona i konserwacja zabytkowych jednostek pływających, promowanie dziedzictwa kulturowego związane z Odrą oraz dbanie o właściwe utrzymanie budowli hydrotechnicznych. Swoją siedzibę ma na holowniku parowym „Nadbór”, który jest jednocześnie jednym z zabytków muzeum. Oprócz niego do FOMT należy barka „Irena” i pływający dźwig „Wróblin”.

Kolej linowa nad Odrą. Łączy główny kampus Politechniki Wrocławskiej z Geocentrum. Budowa przeprawy kosztowała ponad 12mln złotych. Polinka składa się z 2 wagoników mieszczących po 15 osób. Ma około 500m długości. Czas podróży skrócił się z kilkunastu minut, które trzeba było poświęcić na spacer dookoła, do niecałych 3 minut. Jest to znaczące ułatwienie, szczególnie dla studentów PWr, którzy mogą podróżować nią za darmo. Koszt biletu dla pozostałych osób to 1,5 lub 3zł.

Hydropolis, czyli centrum wiedzy na temat wody. Multimedialna wystawa zajmująca ponad cztery tysiące metrów kwadratowych w dawnym podziemnym zbiorniku wody czystej z XIX wieku. Dla wszystkich spragnionych wiedzy przygotowano kilka stref tematycznych, które pozwalają spojrzeć na wodę z różnych perspektyw. Możemy zajrzeć do batyskafu, poznać najróżniejsze stworzenia zamieszkujące dno oceanu, ale także dowiemy się sporo o wodzie w organizmie człowieka czy wykorzystaniu jej w środowisku miejskim. Hydropolis wyróżnia się oryginalnością i przestronnością na tle typowych muzeów miejskich. Zdecydowanie polecamy!

W II połowie XIX wieku wybudowano we Wrocławiu zakład uzdatniania wody, który znajduje się przy ul. Na Grobli. Przede wszystkim, warto zwrócić uwagę na wieżę ciśnień. W przeciwieństwie do zwyczajowych okrągłych wież, ta ma przekrój kwadratowy o boku 32 x 32 m. Jej zbiorniki i maszynerię wykorzystywano aż do lat 60. XX wieku. Dzięki licznym, ciekawym elementom XIX-wiecznej architektury (m.in.: najdłuższe w Polsce żeliwne schody spiralne) nie zdecydowano się na jej zburzenie i pozostawiono jako zabytek techniki. Zwiedzanie obiektu możliwe jest tylko po uzgodnieniu z Miejskim Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji, gdyż obiekt ten znajduje się na terenie wciąż czynnego zakładu pracy.

Znajdujący się pod gmachem Hali Targowej pub wyróżnia się na tle konkurencji imponującym wystrojem, ale co ważniejsze świetnym piwem. Lokal oferuje kilkanaście piw lanych pochodzących z browarów rzemieślniczych z całej Polski i Europy. Targowa to również restauracja, w której zjesz przyzwoity posiłek w stosunkowo niskiej cenie. Będąc w okolicy wpadnij, a nie pożałujesz.

Pierwszy młyn w tym miejscu powstał już XIII wieku. Początkowo nazywany był Arnold, ale szybko zmienił nazwę na Klara, a następnie Maciej. Równie często co nazwę młyn zmieniał właściciela. W XIV wieku naprzeciwko niego wzniesiono młyn Bożego Ciała. Pod koniec XIX wieku w wyniku licznych modernizacji i zmian na przestrzeni wieków, Maria stała się jednym z najnowocześniejszych młynów w regionie. Po II wojnie światowej młyn Feniks (dawny Bożego Ciała) i młyn Maria uznano za jeden kompleks i oba zaczęto określać mianem tego drugiego. W latach 60. zdecydowano się na elektryfikację, która wiązała się ze zdemontowanie większości zabytkowych urządzeń. Niestety kolejne lata nie były zbyt łaskawe dla młyna Maria – liczne przebudowy, zrobienie z niego funkcji mieszkalnych, powódź i inne wydarzenia sprawiły, że dziś jest on w bardzo złym stanie.

Elektrownia Wodna Wrocław II, zwana jest również „Elektrownią Północną". Znajduje się ona na cyplu Kępy Mieszczańskiej. Jej budowa rozpoczęła się w 1924 roku. Już w średniowieczu znajdowały się w tym miejscu młyny wykorzystujące energię wodną. Elektrownia stanowi przykład niemieckiego modernizmu lat 20 XX wieku, określanego jako „Neues Bauen”. Warto zwrócić też uwagę na artystyczne zdobienia wrót wejściowych z personifikacją ognia i wody.

Browar Mieszczański powstał w XIX wieku, kiedy to właściciel Robert Hain wybudował zakład robiący piwo na potrzeby swojego lokalu. Od nazwy lokalu wzięła się też pierwsza nazwa tego miejsca, czyli Brauerei zum Alten Weinstock. Po wojnie miejsce to zaczęło już funkcjonować jako Browar mieszczański, a później Oddział Mieszczański, który przyłączono do Wrocławskiego Zakładu Piwowarskiego, znanego później jako Browary Dolnośląskie Piast S.A. Produkcja piwa zakończyła się w tym miejscu w 1996 roku. Obecnie stworzono tu centrum kulturalno-rozrywkowe, w którym odbywają się różne imprezy, pokazy i wystawy artystyczne.

Wzniesiona została na początku XX wieku. Architektonicznie reprezentuje duży eklektyzm stylistyczny, łącząc secesyjną ornamentykę z formami neogotyckimi i neoromańskimi. Wieża ma 62m wysokości, a na jej szczycie znajduje się luksusowa restauracja, z której w czasie posiłku można podziwiać panoramę Wrocławia.