Ulica Henryka Sienkiewicza
Ulica Henryka Sienkiewicza wytyczona została w latach 20. XX wieku. Znajduje się przy niej wiele zabytkowych budynków. Jednym z nich jest zlokalizowana pod nr 1 Ekumeniczna Świątynia Pokoju, którą wzniesiono w latach 30. XX wieku. Gdy powstawała pełniła funkcję kościoła ewangelicko-augsburskiego. Wybudowana została w stylu klasycystycznym, na planie prostokąta, posiada jednonawowy korpus i wieże od strony północnej. W 1960 roku budynek tytułem dzierżawy przekazano w użytkowanie Parafii Polsko-Katolickiej. Kościół odnowiono, zakładając m.in. marmurowe posadzki. W części ołtarzowej umieszczono duży równoramienny krzyż tzw. jerozolimski. Jest on symbolem, który łączy wszystkich chrześcijan. Obecnie budynek pełni funkcję Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego św. Trójcy, a jednocześnie Ekumenicznej Świątyni Pokoju.
Niedaleko świątyni znajduje się pomnik Henryka Sienkiewicza, patrona ulicy. Pomnik, którego elementami jest rzeźba pisarza i dziewięciometrowa kolumna, został odsłonięty w 2010 r., a jego autorem jest prof. Gustaw Zemła. Na pomniku znajdują się na nim napisy: "Qvo vadis" i "Wszyscyśmy bracia" - cytat z powieści "Ogniem i mieczem" oraz "Henrykowi Sienkiewiczowi kielczanie".
Na uwagę zasługuje też m.in. dawny Hotel Wersal (nr 31), Teatr im. Stefana Żeromskiego (nr 32), Hotel Bristol (nr 23), Sienkiewiczowska Dzielnica Mieszkaniowa (nr 7, 9 i 12) czy zespół zabudowy klasycystycznej (nr 5, 7, 8).
Nasza trasa skręca jeszcze przed rzeką Silnicą na Plac Artystów. Jednak, jeśli postanowicie podążać dalej ulicą Henryka Sienkiewicza, dotrzecie aż do placu Niepodległości i Dworca PKP. Po drodze przejdziecie przez most, przy którym zobaczyć możecie pomnik Jana Karskiego. Był on legendarnym kurierem Polskiego Państwa Podziemnego. Informował zachód m.in. o tym, że na terenie Polski odbywa się masowa zagłada Żydów. Został odznaczony Orderem Orła Białego i medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Jego pomnik odsłonięto 1 maja 2005 roku. Wykonana z brązu rzeźba, według projektu Karola Badyny, przedstawia Jana Karskiego siedzącego na ławce i rozgrywającego partię szachów. Fundatorem rzeźby jest Stowarzyszenie im. Jana Karskiego w Kielcach.
Po drugiej stronie rzeki, pod numerem 47 mieści się z kolei dawny gmach Towarzystwa Wzajemnego Kredytu. Obiekt wzniesiono w 1912 roku. Budynek zajmował wówczas Bank Rolny. Fasadę z typowymi dla secesji elementami zdobniczymi, wyłożono w dolnych partiach ciosami czerwonego piaskowca tumlińskiego. Z tego samego materiału wykonano portale. Gmach jest bogato zdobiony ornamentami roślinnymi. W wyniku przekształceń w latach 70. XX wieku powstał Bank Gospodarki Żywnościowej. Zabytkowy budynek został gruntownie odnowiony w latach 90.